کشاورزی و دامپروری دو حوزه مرتبط و تعاملی هستند و ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند. این دو حوزه نقش مهمی در تأمین غذا و منابع زندگی انسانی دارند و به شکل‌های مختلف با یکدیگر ارتباط دارند. در زیر به برخی از این ارتباطات اشاره می‌شود:
۱. تأمین مواد غذایی: کشاورزی به کاشت و تولید محصولات گیاهی مانند غلات، میوه، و سبزیجات می‌پردازد که یکی از اصلی‌ترین منابع تغذیه بشر هستند. این محصولات علاوه بر تأمین غذا برای انسان‌ها، به عنوان تغذیه اولیه برای حیوانات دام نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.
۲. پروتئین حیوانی: دامپروری با پرورش حیوانات مانند گاو، گوسفند، و مرغ برای تولید گوشت و شیر مشغول است. این محصولات حاصل از دامپروری یک منبع اصلی پروتئین حیوانی برای انسان‌ها هستند.
۳. کود حیوانی: از پسمان حیوانات دام نیز به عنوان کود طبیعی برای کشاورزی استفاده می‌شود. این کود حاوی عناصر غذایی مورد نیاز برای رشد گیاهان است و به بهبود خاک و افزایش بهره‌وری در کشاورزی کمک می‌کند.
۴. چرای حیوانات: برخی از گونه‌های حیوانات دام مانند گاو، گوسفند و بز به عنوان چرا برای گیاهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این چرا به تراکم گیاهان و مدیریت مراتع کمک می‌کند.
۵. مدیریت تولید: ترکیب کشاورزی و دامپروری در مزارع مختلف به منظور مدیریت بهتر تولید، استفاده بهینه از زمین‌ها، و توازن منابع طبیعی انجام می‌شود.
۶. تنوع زراعتی: حضور حیوانات دام در مزارع می‌تواند به تنوع زراعتی کمک کند. برخی از گیاهان مورد نیاز دام ممکن است برای کشت بهینه‌تر گیاهان زراعی از جمله یونجه و ذرت استفاده شوند.
به طور کلی، هماهنگی بین کشاورزی و دامپروری موجب بهبود سیستم‌های کشاورزی و افزایش بهره‌وری در تأمین غذا و منابع زندگی می‌شود.